W muzealnym magazynie moją uwagę zwróciły zydle o nieoczywistym długim siedzisku. Trudno powiedzieć skąd to wydłużenie. Wyobraziłam sobie, że krzesła te mogły być używane przy wykonywaniu różnych prac domowych, i że takie wydłużone siedzisko świetnie nadawałoby się do pracy również współcześnie. Zaprojektowałam krzesło dostosowane do wykonywania domowych czynności ponad 100 lat później.

Materiałem, budową i sposobem łączenia elementów moje krzesło nawiązuje do tradycyjnych zydli. Zawiera wyjmowany niewielki pulpit, który może służyć jako miejsce na książkę, urządzenie mobilne lub talerz. ZYYYDEL sprawdzi się równie dobrze jako rodzaj deski kuchennej lub jako miejsce do wspólnego czytania książek z dzieckiem.

Zydel stanowi najprostszą konstrukcyjnie formę; składającą się z deski siedzeniowej do której bezpośrednio wpławione są 4 drążkowe nogi i zapłetwionego zaplecka – oparcia, wykonanego z jednej deski. Deska siedzeniowa najczęściej przybierała kształt trapezowaty (niekiedy ze ściętymi narożnikami).
Krzesła z oparciami rozpowszechniły się na wsiach dopiero na początku wieku XX, wcześniej używane były wśród najzamożniejszych chłopów.

Początkowo ten typ krzesła należały do sprzętów luksusowych, traktowanych jako siedzenie honorowe. Ze względu na nieskomplikowaną konstrukcję zydle mogły być wykonywane w gospodarstwach samodzielnie (przy użyciu siekiery, ośnika, dłuta i piłki). Podstawową ich dekoracją jest ozdobna forma zaplecka (z zastosowaniem ażurowania, profilowania, dekoracji snycerskiej, polichromii), ale niektóre są pozbawione zdobień. Ta forma krzesła inspirowała powojennych designerów, projektujących meble dla Cepelii, stąd jej pewna popularność do tej pory (np. zydle znajdowały się wśród dawnego wyposażenia mebli biurowych w PME).

Znajdź rzemieślnika na mapie: